By O Όσιος Ιωσήφ γεννήθηκε στη Σικελία από ενάρετους γονείς. Μετά το θάνατο του πατέρα του, αποσύρθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου εκάρη μοναχός και στη συνέχεια χειροτονήθηκε πρεσβύτερος. Διακρίθηκε στην καλλιγραφία και τη σύνθεση περίφημων εκκλησιαστικών ύμνων.
Αργότερα μετέβη στην Κωνσταντινούπολη και επειδή αντέδρασε στα διατάγματα των εικονομάχων, εκδιώχθηκε στη Ρώμη. Επανήλθε, αργότερα, στην Κωνσταντινούπολη και εκοιμήθη σε βαθύ γήρας το 842 μ.Χ.
Το σπουδαίο υμνογραφικό έργο του Οσίου Ιωσήφ συνίσταται σε Κανόνες, που αφθονούν στα χειρόγραφα και τα έντυπα βιβλία. Η συμβολή του στην υμνογραφική ολοκλήρωση της «Οκτωήχου» είναι καθοριστική, γιατί κάλυψε το μεγαλύτερο μέρος της εβδομάδας, πλην της Κυριακής της οποίας τους Κανόνες είχαν συντάξει ο Κοσμάς ο Μελωδός και ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός.
Στα «Μηναία» (12 βιβλία, ένα για τις εορτές κάθε μήνα), ο Όσιος Ιωσήφ είναι ο πλουσιότερα εκπροσωπούμενος υμνογράφος, αφού διατηρούνται σε αυτά 165 Κανόνες του με ομοιόμορφη δομή, που εξυμνούν Αγίους δευτέρας συνήθως εορταστικής τάξεως, δεδομένου ότι οι εξέχουσες εορτές είχαν ενωρίτερα καλυφθεί υμνογραφικά.
Ιδιαίτερα, βέβαια, συγκινεί ο Κανών του Ακαθίστου Ύμνου (ο οποίος προβάλλεται τις Παρασκευές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής που διανύουμε) στον οποίο, ο Ιωσήφ ο Υμνογράφος, ακολουθεί Ειρμούς του Οσίου Ιωάννου του Δαμασκηνού και υμνεί τη Θεοτόκο με ατελείωτη σειρά επιθέτων και εικόνων, όπως «άφλεκτη βάτος», «φωτὸς κατοικητήριον», «τὸ φυλακτήριον πάντων καὶ χαράκωμα, καὶ κραταίωμα, καὶ ἱερὸν καταφύγιον», «εὐρύχωρον σκήνωμα τοῦ Λόγου», «Οὐρανῶν ὑψηλοτέρα, γῆς τὸ θεμέλιον», «νεφέλη ολόφωτη», «ρόδον το αμάραντον», «μήλο εύοσμο», «περιστερά» και πολλά άλλα παρόμοια.
Πηγή: ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
