By Απλή στην ετυμολογία της ως λέξη συν+χωρώ δηλαδή χωρώ στον ίδιο χώρο μαζί σου, αποδέχομαι την ύπαρξη σου και τις απόψεις σου και μπορώ να συνυπάρξω μαζί σου!
Να χωρέσουν οι σκέψεις μας και οι απόψεις μας στον ίδιο χώρο. Να κατανοήσω τη σκέψη σου χωρίς απαραίτητα να την υιοθετήσω…
Επειδή απλά είμαστε όντα του ιδίου Δημιουργού …
Επειδή ο Δημιουργός και των δύο μας αλλά και όλων, μας έδωσε ελευθερία βούλησης και κίνησης.
Με την «προυπόθεση» της προστασίας της ψυχής αλλά και του σώματος μας!
Το σώμα μας είναι ο «ναός» της ψυχής μας!
Είμαστε όντα με λογική, με συναισθήματα με καλές και κακές στιγμές, με εγωισμούς και με καχυποψίες..
Ναι, όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά του σύγχρονου ανθρώπου ο οποίος «χάθηκε» στη διαδρομή προς τη λεγόμενη ολοκλήρωση του –όπως την αντιλαμβάνεται σήμερα ο καθένα από εμάς- στην προσπάθεια του να επιβιώσει στις δυσκολίες του σήμερα.
Έχασε όμως τον χώρο του ο οποίος είναι πολύ χρήσιμος για να δημιουργήσει και να τον διευρύνει ακόμα περισσότερο για να μπορέσει να επιτρέψει την είσοδο και άλλων ατόμων, χωρίς να νοιώθει την πίεση της απειλής από τον συνάνθρωπο του …
Αυτό θα ήταν υποβοηθητικό στο να «διαπραγματευτεί» τα δικά του «θέλω» μέσα από την «σύγκριση» με εποικοδομητικό τρόπο και χωρίς αφορισμούς, με τον συνάνθρωπο του σ ένα χώρο που όλοι οι άνθρωποι χωράνε, και που σε τελευταία ανάλυση μας έχει δανειστεί!
Βέβαια δεν μπορεί να υποτιμήσει ο κάθε ένας από εμάς την ύπαρξη των ορίων που πρέπει να έχει ο κάθε άνθρωπος για να «προστατεύεται» στην καθημερινότητα.
Είναι όμως αυτά τα όρια πάντα στατικά και απαραίτητα;
Αν κινηθεί ο Χριστιανός μέσα στην ταπείνωση όπως την προβάλλει ο ίδιος ο Ιησούς μέσα από την Σταυρική του θυσία τότε δεν χρειάζεται καν όποια σκέψη! Η αγάπη η οποία είναι το άλφα και το ωμέγα της Ορθοδοξίας και που για αυτή θυσιάστηκε ο ίδιος ο Χριστός για να εξαγοράσει τις αμαρτίες μας ξεπερνώντας τα όρια του ως άνθρωπος…
Την στιγμή λοιπόν που ο δικός μας εγωισμός κυριαρχήσει τότε μπορεί ο άνθρωπος να θυμηθεί … «Πατέρα συγχώρεσε τους, επειδή δεν ξέρουν τι κάνουν».
Ότι και να μας κάνουν δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό το οποίο κάναμε εμείς στον ίδιο τον Χριστό με την αποστασία μας και με την προσπάθεια Του να εξαγοράσει τις δικές μας αμαρτίες.
Αυτός ως Θεάνθρωπος συγχώρεσε τους σταυρωτές του, εμείς γιατί να κάνουμε το αντίθετο;
«Μνήσθητι μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου» Τα λόγια του ληστή στον Σταυρό απευθυνόμενος στον Ιησού!
Δηλαδή, σκέψου και εμένα στη βασιλεία σου…λέει ο ληστής!
Μέσα στον πόνο του μετανοεί και ζητά παρακαλώντας το έλεος του Ιησού!
Μια μεγάλη μετάνοια και ομολογία πίστεως από μέρους του.
Και ο Ιησούς χωρίς δεύτερη σκέψη απαντά… «Μετά βεβαιότητας σου λέω ότι από σήμερα θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο!»
Συγχωρά ο ίδιος ο Θεάνθρωπος τον ληστή…
Χωρίς να ρωτήσει και να ζητήσει όποιες επεξηγήσεις!
Η διαβεβαίωση του Χριστού ξεκάθαρη…(Ματθ.6 :12) «Αν συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα παραπτώματα τους, θα σας συγχωρήσει και εσάς ο Ουράνιος Πατέρας σας»
Εν κατακλείδι σημειώνω αυτό που είπε ο Lewis Smedes στο βιβλίο του «Όταν απελευθερώνεις τον κακό από το λάθος, κόβεις έναν κακοήθη όγκο από την εσωτερική σου ζωή»
Με ποιο απλά λόγια όταν συγχωρεί ο άνθρωπος τον συνάνθρωπο του τότε ανοίγει ο ίδιος το κλουβί της ίδιας της ελευθερίας του !
Αυτό ονομάζεται υπέρβαση των λεγόμενων ορίων του μικρόκοσμου μας!
Μίκης Κασάπης
